Het laatste afscheid
het leven is een achtbaan
Mensen zeggen vaak dat het leven een achtbaan is, vol ups en downs. En als er iets is dat de ups en downs van het leven symboliseert, dan is het wel het laatste afscheid. Het is als een achtbaanrit die je niet vrijwillig maakt, maar waar je op een dag toch in belandt.
Het begint allemaal met dat moment waarop je hoort dat iemand die je liefhebt is overleden. Het voelt alsof de grond onder je voeten verdwijnt en je in een diepe afgrond valt. Je wordt overspoeld door een golf van emoties. Je komt terecht in een wilde stroomversnelling waar je geen controle over hebt.
En dan begint de voorbereiding op het afscheid. Het is alsof je een reisgids door een onbekend land volgt. Je probeert de juiste woorden te vinden om te delen met anderen, om het verlies te verzachten en herinneringen te delen. Het is als het beklimmen van een steile berg, vol obstakels en hobbels. Maar je blijft doorgaan, met elke stap die je zet.
Op de dag van het afscheid zelf betreed je een andere wereld. Het lijkt alsof je door een donker bos loopt. Je voelt de zwaarte in de lucht hangen, als een loodgrijze deken die je omhult. Maar te midden van al dat verdriet, vind je ook steun en troost bij elkaar. Het is als een zacht briesje dat je gezicht streelt in een stormachtige nacht.
En dan komt het moment van het definitieve afscheid. Je staat aan de rand van een diepe afgrond, en je weet dat je afscheid moet nemen van iemand die je liefhad. Het voelt eng en onzeker, maar je weet dat je geen andere keuze hebt.
Na het afscheid begint de lange weg van het verwerken van het verlies. Afscheidsfotografie kan helpen bij het verwerken van dit verlies. Want de tijd tussen sterven en het laatste afscheid is kort en hectisch. Je vergeet veel.
Afscheidsfotografie helpt je te herinneren. Het biedt een handvat voor gesprekken. Een houvast voor emoties. Een herinnering aan een mooi afscheid…
Door Erwin Winkelman | Afscheidsfotograaf